Wroclaw is het paradijs!

Een schande. Mijn oprechte excuses voor dit veel te lange stilzwijgen. Maar ik heb een heel goede reden : ik geniet ten volle van mijn erasmus. Verwacht u daarom aan een enorme enthousiasme over Polen, Wroclaw, de Poolse bevolking, cultuur, het eten en de feestjes natuurlijk.

Ten eerste is mijn studentenkot het paradijs tegenover het vervallen, vuile kot in Irkutsk. Ik heb zelfs een badkamer bezet met tegeltjes en genoeg kastjes om mijn toiletgerief mooi in te stallen. Het is een gebouw van 21 verdiepingen met op elke verdieping 4 modules en in elke module bevinden er zich twee kamers. ik zit in module 69/70 op verdieping 6. De ene kamer wordt bewoond door Elke en Yanna (mijn fantastische Leuvense medestudenten) en de andere kamer wordt bewoond door Sara, een super lief Grieks feestbeest, en mezelf. Bovendien zijn er wel zes werkende wasmachines, waarvoor je je kan inschrijven en ik ben gisteren ook te weten gekomen dat je een stofzuiger kan lenen. Waarschijnlijk is nog de grootste opluchting dat er geen sluitingsuur is om 11uur. De residentie is wel degelijk heel de nacht open voor studenten, die graag het Poolse nachtleven van dichtbij willen leren kennen, behalve tussen 3-4u 's nachts. De reden achter dit bizarre sluitingsuur is me tot heden nog onbekend, maar ik klaag niet, verre van ;).

mijn residentie : 

Voor velen is Polen onbekend en voor enkelen lijkt Polen nog een oud, agrarisch Sovjetland. Vergis u niet, Polen is het perfecte voorbeeld van een ommekeer na de val van de Sovjet-Unie. Het grauwe, communistische land is uitgegroeid tot een bloeiende vrije markt economie met verschillende steden als toeristische trekpleisters : Warschau (de hoofdstad), Krakau, Lublin, Gdansk, Poznan en Wroclaw. Wroclaw is een middelgrote stad waar je je onmiddellijk welkom voelt door het centrum dat wordt omringd door de Oder : de grote gezellige markt,  de vele kleurrijke huisjes en de verschillende kleine kelderstraatjes vormen het broeiende stadsleven van Wroclaw. Bovendien wordt Wroclaw bewoond door een 250-tal dwergjes die je in alle uithoeken van de stad kan bewonderen. Het transportnetwerk is hier heel uitgebreid en georganiseerd. Oudere trams worden afgewisseld door splinternieuwe trams die je kunnen voeren naar de vele schoppingcenters die Wroclaw telt. Ze hebben hier alle en nog meer bekende kledingwinkels en alles wordt hier dan nog eens tegen een goedkopere prijs verkocht. Zoals ik al zei : het is het paradijs.

Ook het Poolse eten is reden genoeg om meteen een vliegtuigticket te boeken. Voor diegenen die het nog niet weten : Pierogi is mijn favoriete Poolse eten! Voor 4 euro heb je negen heerlijke pierogi (met alle soorten vullingen). En dit is een algemene trend. Voor 3/4 euro heb je hier een heerlijke avondmaaltijd. Het is duidelijk dat Wroclaw nog een volop bloeiende stad is met tal van nieuwe restaurantjes, bistro's en cafés, van een straat vol pizzeria's tot fancy burgerijen tot tearooms die enkel producten verkopen met cinnamon(kaneel) :).  

En last but not least...Het nachtleven in Wroclaw is G-E-W-E-L-D-I-G. Iedereen vindt hier zijn gading, al heb ik gehoord dat je meestal eindigt in de club 'bezsenność' ('slapeloosheid'), wat inderdaad een geweldige plaats is ;).

Ik hoop dat ik jullie enthousiasme heb kunnen aanwakkeren. Ik ben alleszins heel tevreden met mijn keuze en ik hoop eerlijk gezegd dat de volgende 3 maanden heel traag zullen verlopen ;).

Veel liefs,

ps : nog enkele fotootjes :) :

1) het instituut van filologie :

 2) een van de vele kaboutertjes :

3) De heerlijkste wortelcake van Wroclaw, in de Pierogarnia !

 4) Ostrów tumski ('Cathedral island')

5) mijn kot :D

Sarah

Het avontuur in Wroclaw kan beginnen!!

Ik heb mijn vleugels gespreid, maar het mag nog wat verder. Morgen verlaat ik België weer voor 4,5 maand, maar nu naar dichtere oorden: Wroclaw. Een kleine studentenstad in het zuidwesten van Polen dat vorig jaar mijn hart heeft gestolen.

Deze voorbije zes weken zijn voorbijgevlogen. Het is alsof België maar een tussenstop was om me vervolgens weer in een nieuw avontuur te storten. Want hoe geweldig Irkutsk was, hoop ik toch stiekem dat Wroclaw nog onvergetelijker wordt...Ik zal alleszins mijn best doen om jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen in het fantastische Polen.

Erasmus is een bevrijding. Soms is het tijd om alles achter te laten, om alles op een rijtje te zetten, om jezelf beter te leren kennen, om andere mensen beter te leren kennen of misschien wel te vergeten. Erasmus voelt alsof ik opnieuw begin, ik opnieuw de energie voel die me soms ontbreekt in moeilijke dagen. Erasmus is volwassener worden, minder alles zwart-wit zien en vooral zelfvertrouwen opbouwen, in stapjes, soms met de nodige moeite, maar ik kom er wel! Ik zie er enorm naar uit om mijn Pools te verbeteren, want hoewel Pools voor de meeste mensen als 'sjtjsjsj' klinkt, is het voor mij de prachtigste taal ter wereld...Zeer moeilijk, maar prachtig ;) Ik ben van plan om te genieten! Tot in Polen lieve volgers en bedankt voor de steun, de inspiratie en de vriendschap...

Veel liefs,

Sarah

Gelukkig Nieuwjaar!!

Zelf heb ik mijn Nieuwjaar mogen vieren in Irkutsk. Nieuwjaar is een dag waarop de Russen 'ontdooien' : op deze dag maken hun afstandelijkheid en onvriendelijkheid plaats voor glimlachen en spontaniteit.  Een feest dat gerust tot 10 dagen lang kan duren in heel Rusland!  Een vrolijke sfeer heerste op de straten na middernacht, wanneer iedereen, bekend of onbekend, elkaar  'C Новым Годом' (Gelukkig Nieuwjaar) wenste, terwijl je in elke hoek vuurwerk kon bewonderen. Het was me een nachtje...

Maar nu is het toch tijd voor me om te vertrekken. Ik heb 4,5 maand geleefd in Siberië. Ik heb gevloekt, ik heb heimwee gehad, maar daarnaast, en zoveel meer, heb ik plezier gemaakt, mijn Russisch verbeterd, fantastische mensen leren kennen. Ik heb gewoonweg onvergetelijke momenten meegemaakt, waarin ik heb gelachen, geweend van het lachen. Ik ga je missen, Irkutsk...

Mijn valiezen zijn min of meer ingepakt ( met de grote vrees dat we te veel bagage zullen hebben), de muren van mijn kamer zijn leeggemaakt en vanavond rest me alleen nog het onvermijdelijke afscheid van de achterblijvers, waaronder van Lore en Sam, de twee andere Belgen, die ik enorm, enorm ga missen...Het constant samenzijn ga ik missen, het samen eten, lachen, feesten waren de beste tijden ooit in mijn leven!

Morgenochtend om half 8 vertrekt ons vliegtuig voor een zes uur durende vlucht naar Moskou. Daar aangekomen, begint onze citytrip in de hoofdstad van Rusland. En dan zal het snel maandag zijn...Ik zie enorm uit naar mijn thuiskomst, maar aan de andere kant wil ik hier echt niet weg want maandagavond zal mijn fantastische Erasmusavontuur in Irkutsk echt voorbij zijn...

Ik zie jullie snel,

nog heel veel liefs uit Irkutsk,

Sarah

ps : belofte nagekomen : sneeuwman Fjodor I :D

De laatste dagen voor mijn terugkomst

Kerstmis is voorbij en ik kan alweer uitzien naar de overgang van oudjaar op Nieuwjaar!!! In tussentijd proberen we nog alles uit onze laatste dagen te halen. Zo zijn we in open lucht bij -28°C gaan schaatsen en dat was wel eventjes koud...maar wel heel plezant, zeker als je, zoals ik, op een prachtig elegante manier kan schaatsen^. Ik ben nooit van het sportieve type geweest...Morgen gaan we nog eens een uitstapje doen naar het Bajkalmeer met twee Russische jongens als gidsen. Dat wordt weer een dagje waarin de deuren voor je worden opengedaan en je wordt geholpen bij het aantrekken van je jas. Oh wat zijn de Russen toch zo galant :D (mijmer mijmer...). Hoewel ik graag de gezichten van mijn ouders wil zien, wanneer ik met een Rus naar huis kom, vrees ik toch dat ik 'de ware' niet zal ontmoeten in Siberië. (Ik houd oudejaar natuurlijk onder voorbehoud, want ik heb opgevangen dat de Russen dan echte 'animals' worden haha ;) ).

Maar dus, lang is het niet meer voor ik iedereen weer in levende lijve kan zien.  6 januari is de dag! Dan zal ik na 4,5 maanden terug voet zetten op Belgische bodem, en ik hopelijk nog enkele dagen zal kunnen nagenieten van de kerstsfeer en  me kan voorbereiden op een kerstfeestje  met mijn familie en vrienden.

Ik wens jullie allemaal nog Vrolijke Feestdagen vol kitscherige kerstlampjes, over the top versierde kerstbomen, de beste chocoladedesserts en vooral liefde, gezelligheid en de aanwezigheid van iedereen die je nauw aan het hart liggen...

Vele kerstknuffels...

Sarah

Kerstmis

Dit blogbericht heb ik op kerstavond geschreven in een moment van sentimentaliteit en melancholie, maar  vooral in een moment van heimwee :

Het is nu kerstavond, 1u 's nachts. En het doet pijn om deze Kerst niet te kunnen vieren met mijn dierbaren. De feestdagen in december zijn voor mij de belangrijkste dagen van het jaar, waar ik elk jaar halsstarrig en ongeduldig naar uitkijk. Dennenbomen worden aangevoerd, kerstverlichting wordt  in de straten opgehangen, kerstmarkten schieten als paddenstoelen uit de grond en overal zie je mensen met pretoogjes zoeken naar het perfecte kerstcadeau.  Ja, voor mij is Kerstmis de fijnste tijd van het jaar: de lichtjes in de straat, al dan niet kitsch, de mooi versierde etalages, de reclames van Coca-Cola, de kerstkaartjes, mooi uitgestald in de woonkamer,  zorgen allemaal voor een betoverende sfeer, maar vooral de warmte en gezelligheid die in deze tijd meer dan anders aanwezig zijn, maken me soft en melancholisch vanbinnen. Het duizend keer zeggen 'Vrolijk Kerstmis', het daags nadien restjes eten van de kalkoen, die elk jaar lekkerder lijkt te worden en de marathon melige kerstfilms op televisie  zijn dingen die ik nooit beu word.  

Ik word hier in Irkutsk omringd door geweldige mensen en we hebben geprobeerd een kerstsfeer te creëren door ons een kerstboompje aan te schaffen, slingers op te hangen, kaarsjes aan te steken en een feestmaal klaar te maken (waaronder een gebraden kip bij gebrek aan een kalkoen ;)), maar, hoewel ik mij enorm geamuseerd heb, ik zoals elk jaar een indigestie nabij was, een cadeautje heb gegeven en gekregen(een knuffeltje van de Spanjaard met daarop 'С любовью' ('met liefde'), wat we zullen houden op Spaanse charme en minimale kennis van de Russische taal ;) ), mis ik nu verschrikkelijk mijn ouders, mijn familie en mijn vrienden, want er gaat niets boven Kerstmis vieren in je eigen huis, je eigen omgeving of bij je dierbaren.

Aan de ander kant is dit ook weer een ervaring. Ik heb met zekerheid een witte kerst. Ik heb Kerstmis gevierd bij -20°C, in Siberië. Ik heb kerstavond gevierd zonder mijn geliefden, maar met Koreanen, Amerikanen, een Franse en onze meest geweldige Belgische 'delegatie'. En we zijn door de babusjka weggejaagd om half 1 's nachts... Het kon niet meer Erasmuslike zijn dan dit... ! :)

Hoewel het hierboven beschreven heimweegevoel overheerste op Kerstavond, kon ik me geen betere Eerste Kerstdag voorstellen in Siberië. In Rusland vieren ze geen kerst op de 25ste en toch werden we door de Russische meisjes van de les Pools uitgenodigd om een kerstfeestje te houden. De Russische gerechten waren overheerlijk!! Ik ben hen heel dankbaar, want ondanks het gemis van thuis, heb ik me enorm geamuseerd en heb ik zo toch ook een beetje mijn kerst gehad.

Veel liefs,

Sarah

Mongolië

Aangemoedigd door het enthousiasme van de vorige Irkutskgangers, was de beslissing om Mongolië te bezoeken snel genomen. Na een natuurlijk -hoe kan het ook anders- stressvolle organisatie van het hele gebeuren, konden we vier december eindelijk aan ons avontuur beginnen . Onze trein vertrok om 22u; onze biljetten waren afgedrukt en wel... dat was rond 17u het enige dat al klaar lag. Rond die tijd wou ik voor de zekerheid nog een keer onze biljetten controleren. Nu bleek dat de loketten in het station van Irkutsk, waar we onze E-tickets nog moesten omwisselen in echte treinbiljetten, reeds om 20u sloten. Na de anderen te hebben ingelicht dat we nog slechts twee uur hadden om ons klaar te maken, sprong ik in de douche, smeet ik mijn thermisch ondergoed en sokken in de valies en probeerde ik mijn achterstallige afwas weg te werken. Rond 19u15 stonden we vertrekkenklaar. Helaas hadden we, na vier maanden, de moeilijkheid om valiezen trappen op te dragen onderschat en stapten we al vrij laat op de bus richting station. Onze paniek was terecht, want hoe sneller de tijd vooruitging, hoe trager de bus leek te rijden. Om 19u57 stond ik in startpositie om als een bezetene de bus uit te springen en richting loket te spurten (jullie kunnen het zich waarschijnlijk levend voorstellen), maar de bus stopte aan elke halte behalve aan de halte van het station. Toen ik maar niet uitstapte en ik de overige passagiers de doorgang versperde, vroeg de buschauffeur wanneer ik zou uitstappen. 'Het station'. 'Het station? Dat was drie haltes eerder'. Niet wetende wat te doen, mijn startpositie die als een pudding ineen viel en ik versperd werd door een veel te zware valies, werden we door een heel vriendelijke Russische dame aangemoedigd om de bus te verlaten. Zij heeft ons geholpen de juiste marsjrutka te nemen, waar we opnieuw werden bijgestaan door hulpvaardige mensen die mee in ons stressvol avontuur werden gesleept. Hopeloos te laat kwamen we aan in het station. Nu bleek dat de loketten tot 20u30 open bleven en we dus eventjes heel veel geluk hadden gehad. Na weer eens te hebben kennis gemaakt met de Russische onvriendelijkheid van loketbedienden en uitgescholden te zijn geworden voor 'buitenlanders', konden we om 22u met een gerust hart de trein opstappen. De volgende ochtend om 6u40 stopte de trein in Ulan-Ude, vanwaar we de bus moesten nemen tot Ulaan-Baatar. We hadden geen busbiljetten op voorhand gekocht (dit zou ik nooit hebben overwogen vóór mijn Erasmuservaring), dus de vraag was of we nota bene zouden kunnen vertrekken die ochtend. De vriendelijke buschauffeur had gelukkig nog vier plaatsen over in de bus en weg waren we, 12 uur lang langs prachtige landschappen tot in Ulaan-Baatar.

Ik kan niet anders dan iedereen aan te moedigen deze zomer een reis naar Mongolië te boeken, want het heeft mijn hart gestolen en het is een van de best bewaarde pareltjes van de natuur. De eerste avond ervoer ik al de gastvrijheid van de Mongolen en de gezellige sfeer die zo sterk aanwezig is in de hoofdstad. Mongolië is niet blijven steken in zijn Sovjetverleden, maar is in de laatste 20 jaar enorm verwesterd : overal zie je moderne flatgebouwen, gigantische bankfilialen, shoppingcenters en honderden internationale restaurants. Een groter contrast kan je niet vinden wanneer je tussen deze gebouwen authentieke monnikenkloosters tegenkomt.

De tweede dag zijn we op excursie gegaan om de authentieke Mongoolse cultuur te leren kennen. Met een privéchauffeur en jeep trokken we de bergen in en maakten we kennis met de lokale bevolking en hun leefgewoontes. De natuur is adembenemend en je kan eeuwig foto's trekken van de nog onaangeroerde landschappen. Je ziet dieren los lopen op de weg, nomaden, die zich te paard verplaatsen en in the middle of nowhere en totaal back to basic leven. Alweer een enorm contrast met het verwesterde centrum van Mongolië. Terwijl de helft van de bevolking in een flat woont in Ulaan-Baatar, woont het overige deel in houten huisjes of joerten.

De derde dag hebben we het bekende Gandanklooster bezocht, waar nog een hechte monnikengemeenschap leeft. Zo konden we getuige zijn van hun gebedsritueel dat ook een ervaring op zichzelf was. Daarbij hebben we ook nog aan zo'n 100 gebedsrollen gedraaid rond het klooster; dit zou namelijk geluk en voorspoed brengen.

Na een intense drie dagen in Mongolië, wou ik, als ik eerlijk ben, niet terugkeren naar Irkutsk. De omgeving, de mensen, het eten (frieten met biefstuk ;) ), de winkels, de vriendelijkheid jegens buitenlanders, de hulpvaardigheid en de warmte onder de bevolking deden me denken aan mijn leven in België. De heimwee stak weer op, maar zonder Irkutsk had ik deze ervaring in Mongolië niet kunnen ervaren, dus na twee dagen zat ik weer in de Irkutskroutine, nagenietend van dit betoverend reisje... Veel liefs, Sarah

Het Olympisch vuur in Irkutsk!

Waarschijnlijk hebben jullie al gehoord van de Olympische Winterspelen van 2014 in Sochi. Op 7  oktober vertrok het Olympisch vuur vanuit Moskou om uiteindelijk op 7 februari aan te komen in Sochi. In totaal zal deze vlam 65 000 km hebben afgelegd. Zondag, op 24 november passeerde het vuur ook Irkutsk. Prachtige ijssculpturen waren voor de gelegenheid neergezet in het park, waarlangs de laatste meters zouden worden afgelegd tot op het podium. Verschillende optredens leidden ons af van de bittere kou, waaronder een optreden van Coca-Cola, de grootste sponsor van het hele gebeuren. De ijssculpturen zijn echt prachtig en volgens mij blijven ze hier nog heel de winter staan, want het is hier ondertussen 's morgens rond de -15°C...

Enkele foto's :