Zoals jullie weten sluit de peda om 11 u 's avonds. De verschrikking van elke student! De enige twee oplossingen zijn : nachtje door doen tot 7u 's morgens of zelf een feestje bouwen in de residentie. Aangezien corruptie een nationaal fenomeen is, stelden we voor om de Babusjka (die avond de grijze onvriendelijke zuurpruim) te plezieren met enkele lekkere pralines om vervolgens onschuldig en met heel veel 'alstublieft en dankuwel' de Babusjka te vragen of we wat langer buiten mochten. En wonder boven wonder, ze zou voor ons de deur open komen doen om ... 1u 's nachts. Euforie alom (hoewel dit waarschijnlijk moeilijk te begrijpen valt voor mijn feestmaatjes in België ;) ^). En toch, we maakten ons klaar, amuseerden ons eerst in een Irish pub en hebben toen onze benen losgegooid op de dansvloer. Helaas sloeg de klok 00u40 en werd het tijd om terug richting kot te trekken. Na de obligatoire slijmerige danku's, besloten we, totaal niet moe, het feestje verder te zetten in de keuken. Drank, koekjes, muziek, een Spanjaard en een Koreaan; meer is niet nodig ;)
Het was een plezante boel tot in de deur de persoon verscheen die we als laatste hadden
verwacht : de Babusjka in haar Russische furie!
"En wat doen jullie hier? Ik had toch gezegd 1u en dan
slapen? Opstaan, opstaan en naar bed! En ik zal dit opschrijven, wat zijn dat
voor manieren!"
Totaal verbouwereerd haastten we ons naar onze kamer.
Misschien was het niet zo'n goed plan om na 'de geste' van de Babusjka ons zo
te laten gaan, maar komaan, we zijn studenten. Het komt op het volgende neer :
we mogen niet buiten na 23u maar we mogen ook geen feestjes houden op ons kot.
Wat een onrechtvaardig leven hebben wij hier als studenten! :P
De dag erna vroegen we ons af of we echt wel iets van de
winkel nodig hadden, aangezien we geen zin hadden om met het schaamrood op de
wangen de babusjka te passeren.
Maar ons studentenleven gaat verder en nadat de gênante
confrontatie was verteerd, werden we meer strijdvaardig dan ooit. Volgens de
Babusjka's en de decaan van internationale betrekkingen (de verklikster die aan
de andere kant van de peda woont) was het hier in de voorbije jaren altijd vredevol
en stil aan toe gegaan (yeah right!) en was het nu een ramp. Elke dag zijn er
feestjes, is er lawaai in de gangen en
wordt er gerookt en alcohol gedronken. Ten eerste zijn er verre van elke
dag feestjes. Ten tweede waren wij er dan toch niet bij aanwezig geweest. Maar
bon, elke student werd bij deze gewaarschuwd dat er straffen zouden volgen
indien we niet oppasten. Zo gezegd, zo niet gedaan :)
Vorige zaterdag hadden we namelijk enkele Russische
vriendinnen uitgenodigd om Balletjes in tomatensaus te komen eten. Drie uur
lang hadden we gezwoegd in de keuken en een dessertje (met vodka)
voorzien. Om 7u werden we gevraagd om naar beneden te gaan, aangezien de
Russische meisjes niet binnen mochten , want we waren gestraft en mochten
niemand meer uitnodigen. Al helemaal kokend vanbinnen, kon Ksenia de Babusjka
overtuigen dat ze enkel kwamen om te eten en NIET om te feesten (wat ook de
waarheid was). Ze mochten exact één uur blijven... Dus zonder aperitief werden
we verplicht onmiddellijk het eten op te warmen om vervolgens als een gek
die balletjes binnen te duwen.
Vermits we nog immens veel balletjes over hadden, besloten
we Lore en Sam (de andere Belgen :D ) uit te nodigen en het dinertje verder te
zetten. Het was een gezellige avond en we waren gewoon braafjes aan het babbelen tot de
schattige Koreaan rond half 1 ons kwam waarschuwen : 'the Babusjka is coming'.
Haha. We grepen de fles vodka, de glazen en de rest van de tafel om ons
vervolgens te gaan verstoppen in de kamer. Daar zaten we dan, met zijn vijven.
Ik kon natuurlijk niet meer en ik heb mijn kussen voor me moeten houden om mijn lach
te smoren. We hebben de Babusjka gehoord op de gang, ze is in de keuken
geweest, maar ze heeft niets gevonden. Maar je had ons moeten zien in de kamer.
Wij hadden echt schrik, zoals kleine kinderen op sportkamp die bang hebben om
betrapt te worden. Na ongeveer een half uur durfden we de kamer te verlaten en
zijn we stilletjes, als echte 'rebellen', de trap afgedaald om het feestje
verder te zetten bij de Zwitsers. Wat een nacht, wat een nacht...
In Siberië geen strafkampen meer? HAHA, ik zit blijkbaar in
één ;)
Veel liefs,
Sarah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten