donderdag 28 november 2013

Nog een paar weekjes genieten...

Hmm, misschien hebben de vorige blogberichten een verkeerde indruk achtergelaten. Ik kan jullie namelijk verzekeren dat ik hier de tijd van mijn leven beleef. Binnen 6 weken moet ik (hoogstwaarschijnlijk) voorgoed afscheid nemen van Siberië , en hoewel ik zo graag mijn familie en vrienden terug wil zien, dringt het door, dat als ik Irkutsk verlaat, er geen weg meer terug is (déjà vu). Hoewel ik nooit aan hun mentaliteit (onvriendelijkheid, arrogantie tegenover buitenlanders) zou kunnen wennen, weet ik nu al dat ik de charme van Rusland zal missen. Misschien moeten we langer wachten op onze 'ik-vind-je-leuk' bevestiging, maar het doet des te meer plezier wanneer je uiteindelijk een glimlach ziet verschijnen. Zoals de Babusjka's die eindelijk vriendelijk  goeiendag zeggen, Russische studentes, waar je ooit kennis mee hebt gemaakt, die elke keer als je ze tegenkomt, oprecht glimlachen, en de mevrouw van de bib die mijn vraag apprecieerde hoe je 'verlengen' in het Russisch zegt. En misschien hebben de Russen wel een punt. Hier in Rusland is er geen tijd voor achterbaksheid of schijnheiligheid. Russen zijn direct, serieus, maar eerlijk. Naar onze normen zouden ze onbeleefd zijn, zelfs onbeschoft, maar hier, in het grote stoere Rusland is de volgende uitdrukking een nationaal  gezegde: "смех без причины - признак дурачины" m.a.w een glimlach zonder reden is een teken van dwaasheid :)

Soms heb ik zelfs  'een moment' met Russen. Zo wilden er twee meisjes uit de bus, maar zij moesten wachten tot een man Yanna en Julie doorliet van hun plaatsen, terwijl ik op hetzelfde moment naast die meisjes opstond. Daar stonden we, de man, de twee meisjes en ik, geklemd tegen elkaar, te lachen met het gebrek aan bewegingsvrijheid in de smalle bus.  Een ander voorbeeld is toen ik in het theater aan het aanschuiven was voor het toilet. Op een bepaald moment begon de vrouw, die achter mij stond, tegen mij te klagen: 'Zijn er hier nu echt maar twee kotjes? Je heb twintig minuten pauze, die je volledig moet besteden aan wachten op een toilet. Ужасно (vreselijk)!' Ik kon niet anders dan haar 100% gelijk geven :).

Bovendien is het shoppen hier een echte verademing. Niet dat ik hier zo snel mijn smaak vind (daarvoor is de Russische mode ietwat achter), maar je moet nooit heel de winkel doorkruisen met 20 kledingstukken over je arm tot je uiteindelijk bij de pashokjes aankomt. Nee, hier brengen ze onmiddellijk een gekozen kledingstuk naar het pashokje, zodat je ondertussen ongestoord, niet zoals een muilezel, verder op zoektocht kan gaan naar het perfecte kleedje of schoenpaar.

Dus wat is nog het plan voor de volgende zes weken? GENIETEN, GENIETEN, GENIETEN.

veel liefs,


Sarah

Geen opmerkingen:

Een reactie posten