Na enkele dagen ziek te zijn, verlangde ik toch terug even
naar mijn thuis in België, want er gaat niets boven een comfortabele zetel, een
dekentje, een kop melk, de televisie aan en mama's vertroeteling wanneer je je niet
100 % voelt. Maar ik zit hier in mijn kotje tussen de Siberische sneeuw... Nog
enkele metertjes en ik kan misschien mijn eerste sneeuwman creëren , nog
enkele daagjes en ik kan eindelijk mijn Siberian Boots boven halen, nog enkele
graden minder en ik zal effectief onderuit gaan op de trappen (voorlopig heb ik
nog kunnen rekenen op mijn schijnbaar snelle reflexen, vergezeld door enkele luide
gillen!).
Ik weet nog steeds niet wanneer ik naar huis terugkeer,
aangezien ze op de universiteit maar niet kunnen vertellen wanneer onze examens
vallen. We worden van her naar der gestuurd om uiteindelijk gefrustreerd achter
te blijven. We hebben nu zelf het heft in handen genomen en deze week gaan we aan
elke professor persoonlijk vragen wanneer deze bij ons een examen kan afleggen.
Ik zou toch graag begin januari terugkomen, want na vier maanden zelf mijn
potje te koken, zie ik uit naar een maand heerlijk eten van ons mama alvorens
ik weer vertrek naar Polen (waar ik trouwens enorm naar uitkijk :) ).
Maar voorlopig zit ik nog achter mijn bureau, te genieten
van deze onvergetelijke ervaring, terwijl ik deze blogberichten schrijf met het
zonnetje op mijn balkon.
Heel veel Liefs,
Sarah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten