zondag 29 september 2013

Cultuurschok



Ik mis mijn ouders, ik mis mijn vrienden, ik mis mijn leven op kot, ik mis Leuven, ik mis de waanzinnige feestjes, ik mis het Belgische eten, ik mis de kebab om 3u 's nachts, ik mis mijn klas, ik mis de warmte van de Belgen, ik mis de geur van vers gewassen kleren, ik mis mijn gladgestreken lakens, ik mis de schone lucht, ik mis de Belgische  supermarkten, ik mis de kledingwinkels, ik mis mijn tolerante kotbaas, ik mis mijn dessertjes, ik mis mijn tv-programma's, ik mis de Belgische chocolade... ik mis mijn leven in België. De cultuurschok is eindelijk doorgedrongen, en het enige waar ik nu naar verlang, is mijn thuis in Wommelgem.

Ik ben het beu om telkens afgesnauwd te worden, boos te worden aangekeken, aangestaard te worden op eender welk moment, uitgelachen te worden waar je bij staat, en behandeld te worden als een potentiële misdadiger.

Ik ben de luiheid, de onvriendelijkheid, de traagheid, de bureaucratie, het random ontbreken van sommige producten en het tot vermoeiens toe vragen naar gepast geld BEU. 

En toch....hoe anders overleven dan toch het positieve te zien, want Rusland heeft ook zo zijn charmes :  

1) In één winkelstraat zijn er meer dan 20 schoenwinkels te vinden, waar ik mijn schoenverslaving kan botvieren.
2) Geld nodig? Er is altijd wel een bankautomaat te vinden in een straal van 100 meter.
3) We kunnen heel de tijd onze frustraties uiten in ons eigen taaltje zonder dat iemand er iets van begrijpt.
4) Hoewel ons leven op het spel wordt gezet in de gevaarlijke Marsjrutka's, ben je wel in no time op je bestemming.
5) Een wekelijks restaurantbezoek is hier absoluut niet overdreven, aangezien uit eten gaan hier de helft goedkoper is.

En natuurlijk zijn er ook die gelukkige, grappige, gênante momenten die al je zorgen doen vergeten en je herinneren aan de geweldige tijd die je beleeft met je vrienden. Zoals het mevrouwtje van het kaaskraam dat ons nog herkende van de vorige keer, of Ksenia die haar vrienden optrommelt om mee op zoek te gaan naar een deftige winterjas, of Tamara en Ella die ons meteen uitnodigden bij hun thuis om blini's te komen eten, of mensen op straat die random vragen vanwaar je komt en een babbeltje slaan, of de Roman van de mediawinkel die vraagt om nog eens binnen te springen... Dus ja, er zijn Russen die geïnteresseerd zijn in onze taal, onze cultuur en die gastvrijer zijn dan wij ons ooit in België kunnen inbeelden. 

En dan hebben we nog de kotfeestjes... tot de boze Babusjka het feestje stopzet...memories^. 

Ondertussen ben ik ook begonnen met dansen, twee keer per week. Ik zeg al zo lang dat ik de samba, salsa, paso doble... wil leren, en voilà, daar is Erasmus ideaal voor :) We zijn een klein groepje, met allemaal geweldig vriendelijke mensen en de dansleraar is zo'n lieve Russische macho. 

Ik ga nu eens in mijn bedje kruipen, morgen weer les...

Ik mis jullie enorm,
veel liefs,
Sarah

Rubriek : weetjes over Rusland, de Russische bevolking en hun gewoontes

Sorry voor mijn lange afwezigheid!! :s


Vermits het hier redelijk druk aan toe gaat, zal ik de wekelijkse rubriek van de Russische weetjes toch moeten omdopen tot een regelmatige rubriek, maar met evenveel passie ;)

- de gemiddelde leeftijd om te trouwen is 22 jaar
- maximum 1-2 kinderen in de familie
- geen dialecten (!), wel fonetische verschillen
- bij het tellen beginnen de Russen met de pink en doen ze één voor één hun vingers naar beneden
- in het openbaar hard lachen of luid spreken is not done (misschien dat we daarom zo hard opvallen, want mijn luide lach/slappe lach heb ik helaas nog niet kunnen afleren :p )

veel liefs,
x

zaterdag 21 september 2013

Het Bajkalweekend



Zaterdagochtend, 7 uur, totaal onwetend wat ons te wachten stond, vertrokken we met veel enthousiasme naar het Bajkalmeer. Het enige dat ons was verteld, was dat we als vrijwilligers zouden worden ingeschakeld om het Bajkalmeer schoon te maken. Jullie denken waarschijnlijk dat ik impulsief of gek was toen ik deze beslissing nam, maar waarom niét op een totaal onvoorbereid Russisch weekend gaan? 

Na een zeven uur durende rit (die normaal maar vijf uur zou duren) kwamen we om 15u aan in Ol'xon, een houten Boerjatisch dorpje aan de rand van het Bajkalmeer. Slechts een twee uur vroeger hadden ze ons ingelicht waarvoor we ons feitelijk hadden geëngageerd. Het zit zo dat er zich in Ol'xon een enorm bos bevindt waar mensen doorheen de jaren doodleuk hun vuil hebben gestort. Onze taak was glas, papier en plastic sorteren. Als jullie de foto bezien, begrijpen jullie hopelijk de shock die van onze gezichten was af te lezen. Naar mijn mening is de hele onderneming vrij nutteloos en uitzichtloos, aangezien het bos één groot stort is en de Russische werkmentaliteit is, op zijn zachts uitgedrukt, ietwat anders dan die van ons (in totaal is er 5 uur gewerkt in het bos :p). 




Daarenboven heb ik een lichte vorm van smetvrees, waardoor het sorteren van onder andere beschimmelde broeken, melkbussen en vuile pampers niet voor herhaling vatbaar is. Ten tweede, en de mensen die mij goed kennen, zullen dit bevestigen, word ik na hard werk (dat kan hier natuurlijk in twijfel worden getrokken, aangezien we reeds na 1,5 uur liedjes begonnen te componeren) graag beloond met een lekkere maaltijd. Na ons te hebben verwarmd boven een heerlijk uitziend soepje, bleek diezelfde soep een absolute teleurstelling. Het was een soort van waterpapje met rijst, aardappelen en wortelen, vergezeld van enkele stukken brood. Om me nog meer slecht gezind te maken, werden we in een ijskoud kamertje met slechts twee bedden en een piepklein verwarmingstoestel gedumpt. Oh en vergeten te vermelden: heel het weekend konden we alleen onze behoeften doen in een kot met een plank in de vloer. 

Maar... hoewel ik hierboven misschien niet zo positief klink, hebben we ons eigenlijk fantastisch geamuseerd. Tussen het geklaag en de zotverklaringen aan de organisatie én aan onszelf, was de hele belevenis eigenlijk enorm komisch  en was het de beste ervaring tot nu toe. Dit hele back-to-basic-weekend heeft mij doen inzien hoe een zalig luxeleventje we in België bezitten en... dat onze residentie best nog proper is :) ...

De volgende dag ging de wekker om 8 uur, maar ditmaal niet om te gaan sorteren, maar om het Bajkalmeer van dichtbij te bewonderen. Even schetsen : het Bajkalmeer is qua oppervlakte groter dan ons landje België! Dus we mochten slechts een klein stukje bewonderen, maar dat was al meer dan voldoende om verliefd te worden op de pure natuur van Rusland. Geen winkeltjes of restaurants, maar gewoon de natuur in zijn eigenheid behouden. Er bestaat geen twijfel over dat dit het mooiste natuurplekje is dat ik in mijn leven heb gezien. Ik zou er nog zoveel over kunnen vertellen, maar geen enkele beschrijving of foto kan volledig het gevoel omschrijven dat we hebben ervaren op de Shamanrock te Ol'Xon...




Ik hoop dat ik jullie warm heb gemaakt voor Rusland, haar woeste natuur en haar pure schoonheid, want geloof me, het is meer dan de moeite waard ;)
veel liefs,
Sarah

vrijdag 20 september 2013

Om mijn Russisch te oefenen...

12,5 euro voor deze drie meesterwerken van de Russische literatuur, me happy :D







De meester en Margarita van Bulgakov

Anna Karenina van Tolstoj


Evgenij Onegin van Puškin


 x