Cultuurschok

Ik mis mijn ouders, ik mis mijn vrienden, ik mis mijn leven op kot, ik mis Leuven, ik mis de waanzinnige feestjes, ik mis het Belgische eten, ik mis de kebab om 3u 's nachts, ik mis mijn klas, ik mis de warmte van de Belgen, ik mis de geur van vers gewassen kleren, ik mis mijn gladgestreken lakens, ik mis de schone lucht, ik mis de Belgische  supermarkten, ik mis de kledingwinkels, ik mis mijn tolerante kotbaas, ik mis mijn dessertjes, ik mis mijn tv-programma's, ik mis de Belgische chocolade... ik mis mijn leven in België. De cultuurschok is eindelijk doorgedrongen, en het enige waar ik nu naar verlang, is mijn thuis in Wommelgem.

Ik ben het beu om telkens afgesnauwd te worden, boos te worden aangekeken, aangestaard te worden op eender welk moment, uitgelachen te worden waar je bij staat, en behandeld te worden als een potentiële misdadiger.

Ik ben de luiheid, de onvriendelijkheid, de traagheid, de bureaucratie, het random ontbreken van sommige producten en het tot vermoeiens toe vragen naar gepast geld BEU. 

En toch....hoe anders overleven dan toch het positieve te zien, want Rusland heeft ook zo zijn charmes :  

1) In één winkelstraat zijn er meer dan 20 schoenwinkels te vinden, waar ik mijn schoenverslaving kan botvieren.

2) Geld nodig? Er is altijd wel een bankautomaat te vinden in een straal van 100 meter.

3) We kunnen heel de tijd onze frustraties uiten in ons eigen taaltje zonder dat iemand er iets van begrijpt.

4) Hoewel ons leven op het spel wordt gezet in de gevaarlijke Marsjrutka's, ben je wel in no time op je bestemming.

5) Een wekelijks restaurantbezoek is hier absoluut niet overdreven, aangezien uit eten gaan hier de helft goedkoper is.

En natuurlijk zijn er ook die gelukkige, grappige, gênante momenten die al je zorgen doen vergeten en je herinneren aan de geweldige tijd die je beleeft met je vrienden. Zoals het mevrouwtje van het kaaskraam dat ons nog herkende van de vorige keer, of Ksenia die haar vrienden optrommelt om mee op zoek te gaan naar een deftige winterjas, of Tamara en Ella die ons meteen uitnodigden bij hun thuis om blini's te komen eten, of mensen op straat die random vragen vanwaar je komt en een babbeltje slaan, of de Roman van de mediawinkel die vraagt om nog eens binnen te springen... Dus ja, er zijn Russen die geïnteresseerd zijn in onze taal, onze cultuur en die gastvrijer zijn dan wij ons ooit in België kunnen inbeelden. 

En dan hebben we nog de kotfeestjes... tot de boze Babusjka het feestje stopzet...memories^. 

Ondertussen ben ik ook begonnen met dansen, twee keer per week. Ik zeg al zo lang dat ik de samba, salsa, paso doble... wil leren, en voilà, daar is Erasmus ideaal voor :) We zijn een klein groepje, met allemaal geweldig vriendelijke mensen en de dansleraar is zo'n lieve Russische macho. 

Ik ga nu eens in mijn bedje kruipen, morgen weer les...

Ik mis jullie enorm,

veel liefs,

Sarah