Morgen zal het twee weken zijn dat ik in Irkutsk verblijf. Ondertussen
begint mijn leven zich meer en meer aan de Russische cultuur aan te passen. Hun
bureaucratie, paranoia, boze blikken, gebrek aan hygiëne, gevaarlijk rijgedrag
en vervallen etenswaren zijn enkele voorbeelden waar ik leer mee leven...
De universiteit zelf is vanbuiten heel mooi, maar is
redelijk oud en primitief aan de binnenkant. Je kan bovendien de universiteit pas
binnen als je je studentenkaart scant en twee bewakers passeert. Verder is er
hier ook een alma (oef!) en grootmoeders keuken is wel lekker, maar de porties
zijn helaas maar 1/3 van de Leuvense almaporties (frieten en zeker frieten à
volonté zitten er dus niet in dit semester :( ), maar ook dit worden we gewoon
(na nog een heerlijk stukje taart :p).
Voorts vind ik al goed mijn weg in de universiteit, de vijf
verdiepingen verbeteren mijn conditie en de lessen zijn één voor één GEWELDIG.
De proffen zijn geduldig, vriendelijk, geïnteresseerd en gaan zelfs familiair
en moederlijk met ons om. Met tien uur
Russisch per week gaat ons Russisch erop vooruit, daar zorgt het vele huiswerk
wel voor. Het vak 'internationaal protocol en etiquette' is eveneens enorm
leerrijk. Hier zien we de gewoontes en tradities van Russen. Zo kwamen we te
weten dat niet meer wodka het grootste probleem is in Rusland, maar wel bier,
aangezien het wordt gedronken als cider...Zo zijn er nog ontelbare weetjes;
misschien maak ik er wel een wekelijkse rubriek van :). In de les Russische literatuur
keren we terug naar het imposante wereldje van Ruslands grootste schrijvers. En
Pools, ja, dat zit momenteel nog ver weg, maar hopelijk kan mijn onvoorwaardelijke
liefde voor de taal dit voorlopig opvangen.
Intussen is ook mijn kot volledig geïnstalleerd met haakjes,
fotootjes en de to-do-list^ op mijn muur. Ik wacht nog altijd geduldig op mijn
Belgische roommate. Ik heb echter de luxe gehad om mij rustig te installeren en
volgens mij gaat het nog aanpassen worden aan een tweede persoon. Maar: zorgen
voor later! Eerst nog een weekendje doorbrengen aan het Bajkalmeer,
georganiseerd door de universiteit (shocking). Het zit zo dat we gratis
vervoer, eten en verblijf krijgen in ruil voor wat kuiswerk aan het meer, noem
het Russische chantage. Hoe dat kuiswerk trouwens in zijn werk zal gaan, weet
ik niet, maar ik ben alleszins heel erg benieuwd!
veel liefs,
Sarah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten